ඇල්මැරුණු ආලය

දහවල් රස්නය ගතත් සිතත් දෙකම විඩාවට පත් කල දිනක ඇඳට වැටුනෙමි. කර්කශ හඬක් නංවමින් ඔහේ කැරකෙන සිවිලිං විදුලි පංකාවට උඩින් නලියන මකුළු දැලක්...

හිස් උනු සිතට ඉහලින් බමන

රත් උනු තහඩු පෙති අතරෙන්,

ඉස්සර වියපු සිහින දැලක්...

දැන් නම් බිඳී හැඩය,

තාමත් ඔහේ සුළඟට ලෙළ දිදී තිබුනට...